2 i 3 listopada 2016r. uczniowie ZS nr 1 wspólnie z nauczycielami oglądali epicki dramat historyczny, który od kilku tygodniu wzbudza szereg pytań o możliwość ,,budowania mostów” pomiędzy dwoma narodami: polskim i ukraińskim.

Pomimo krwawych i brutalnych scen, film jest przestrogą przed tym, co może stać się ze światem, kiedy odda się go we władanie zideologizowanej nienawiści.  Wojciech Smarzowski filmem umieścił siebie w roli jednoczesnego strażnika pamięci i profety. Reżyser twierdzi, że nie ma ucieczki przed historią.

Akcja filmu rozgrywa się w małej wiosce, zamieszkałej przez Ukraińców, Polaków i Żydów, położonej w południowo-zachodniej części tej krainy. Obejmuje okres 6 lat, od wiosny 1939 do lata 1945 roku. Poznajemy historię oczami młodej bohaterki, Zosi Głowackiej, która kocha ukraińskiego chłopa, ale musi poślubić bogatego ziemianina - Polaka. Jej losy pokazują zmaganie zwykłego człowieka z machiną historii. Czas wiruje: raz przychodzi Armia Czerwona, raz naziści, raz bojownicy UPA – niektórzy doszukają się pustki rekonstrukcji historycznej i nachalnego grania na emocjach.

Uczniowie po emisji filmu prezentują różne zdania: jedni są wstrząśnięci makabrycznymi scenami, inni twierdzą, że w fabule filmu widać wpływ ideologii na życie  i wartości człowieka. Byli też tacy, którzy komentowali, że wiele dowiedzieli się o wypieranej spuściźnie pokolonialnej: krzywdach, jakich doświadczyli ukraińscy chłopi ze strony polskich panów. Wychodzący z kina maturzyści zaznaczyli, że na oczach widzów słuszne racje Ukraińców, zamieniły się w mowę nienawiści, co stanowi przestrogę dla nas- współczesnych.

Film wzbudził szereg emocji wśród nauczycieli i uczniów. Rozpoczął dyskusję nad ważnymi tematami takimi jak: tolerancja, tradycja, przyjaźń, ale i ideologia. Na szczęście pośród morza nienawiści, główna bohaterka, Zosia, prezentuje pozytywne wartości i wyróżnia się odwagą oraz determinacją, próbując ocalić swoje dzieci.

Przygotowała: Anna Dobrowolska